Čiloe je najveći otok u istoimenom arhipelagu u Tihom okeanu i nalazi se u južnom dijelu Čilea.  Poznat je po divnim pejzažima i proizvodnji vune, ali i kao mjesto rođenja industrije lososa.

Ali to nije sve. Ovaj otok je jedinstven i po neobičnom načinu izgradnje crkava.

Jezuiti su svojim dolaskom na ove prostore u XVII stoljeću donijeli drugačiji arhitektonski stil u izgradnji crkava. Kombinujući građevinske tehnike iz Španije sa načinom izgradnje drvenih brodova predaka s ovih prostora, nastao je jedinstveni stil koji se najbolje vidi u izgradnji crkava bez eksera.

Umjesto eksera stavljani  su ojačani drveni spojevi, imitirajući tehniku koja je korištena za konstrukciju brodova. Crkve su pravljene od čempresa i ariša sa otoka Čiloe.

Sveukupno, na ovom otoku je izgrađeno 70 crkava bez eksera, a danas ih je preostalo 16. One najjače su uspjele da prežive požare, zemljotres i druge vremenske katastrofe. Uostalom, i izgrađene su kako bi mogle da odole nepogodama, a njihov položaj (izgrađene su uglavnom na uzvišicama) i ulaz s južne strane su doprinijeli da budu bolje zaštićene od kiša i poplava.

Od 2000. godine, na UNESCO-voj listi svjetske kulturne baštine  nalaze se crkve Achao, Quinchao, Castro, Rilán, Nercón, Aldachildo, Ichuac, Detif, Vilupulli, Chonchi, Tenaún, Colo, San Juan, Dalcahue, Chellín i Caguach.

Ove crkve bez eksera  prepoznatljive su i po živopisnim fasadama poput jarkožute crkve Kastro ili plave crkve Čonči.