Budimir Jovanović (76) iz Bratunca jedini je vunovlačar u Podrinju, a i šire. Iako je desetak godina u penziji, nije dozvolio da se tradicionalna porodična vunovlačarska radnja zatvori, a stari i jedini zanat u Bratuncu ugasi. 

Njegov otac Vladimir još je 1953. godine otvorio vunovlačarsku radnju u centru Bratunca. Radio je sve do penzije. Nakon njegove smrti, poslove je preuzela Budimirova sestra Devica Jovanović, koja je tu radila do kraja života.

Tri stare mašine

- Nakon Devicine smrti, radnju smo preuzeli sestra Vladimirka i ja. Ovaj, kao i svi drugi zanati, nažalost, izumire. Nema nekog posla, ali je šteta da radnja bude zatvorena. Žene iz cijelog Podrinja donose po kilogram-dva vune na češljanje, da od nje ispletu koji par čarapa, kape i rukavice za svoje potrebe ili da ih nekome poklone – govori Jovanović.

U njegovoj radnji nalaze se tri stare mašine. Ponekad radi samo ona za češljanje vune, dok ona što je u dobra vremena plela kape, čarape, džempere i rukavice te ona za tkanje vunenog platna, stoje prekrivene prašinom i skoro dvije decenije nisu upaljene.  

Stada ovaca 

Žalosno je, kaže, što se svakog proljeća na ovom području ošišaju velika stada ovaca, a vuna se spali ili baci u potok. To se u nekadašnja vremena nije dešavalo. U svakom selu postojale su otkupne stanice i vuna je bila na cijeni.

Kako kaže, žalosno je i to što mladi ne idu na zanate nego upisuju škole za lakši život pa, onda, godine provode na birou.