Italina Ida Kravanja rođena je 1907. godine u Divači kod Trsta. Nakon što se njen otac Jožef Kravanja zaposlio kao željezničar u Ljubljani, ona se po izbijanju Prvog svjetskog rata sa porodicom doseljava u Sloveniju. Nakon završene osnovne škole i gimnazije, Italina Kravanja dobija posao u banci, ali već tada počinje da mašta o glumačkoj karijeri. Njena bezbrižna mladost je prekinuta 1926. godine kada joj je umro otac.

Ita je ostala da živi sa majkom Marijom i sestrom Danicom, izdržavajući se tako što je njena majka studentima izdavala sobe. Godine 1926. izabrana je za Miss Jugoslavije, a poslije toga učestvuje i na izboru za Miss Evrope.

Nakon potpisivanja trogodišnjeg ugovora sa producentskom kućom ''Ostermeier film'' seli se u Berlin a 1927. počinje njena glumačka karijera: prvi film u kom je glumila bio je ''Dvoje ispod nebeskog svoda'' Johanesa Gutera (Johannes Guter) i Ernsta Volfa (Wolf) iz 1927. ''gdje pored ljepote iskazuje i znatan glumački dar''.

Na vrhuncu slave, 1931. se zaljubljuje u srbijanskog inžinjera Miodraga Đorđevića, udaje se za njega, mijenja vjeru a poslije selidbe za Beograd čak i ime-u Tamara Đorđević. Nudili su joj Holivud, a ona ga je zbog ljubavi odbila i ostala vjerna Jugoslaviji.   

Šezdesetih godina 20. vijeka Ita Rina, kasnije Tamara i njen suprug Miodrag Đorđević su sagradili kuću u Budvi. Ona je veći dio vremena provodila uzgajajući cvijeće i vodeći računa o tada već bolesnom suprugu.   

Kada se dogodio zemljotres u Crnoj Gori, dobila je asmatični napad koji je bio koban po nju. Umrla je u Budvi 1979. godine, a sahranjena na Novom groblju u Beogradu.

Jednom prilikom, prisjećajući se svojih filmskih početaka i činjenice da je pobjegla od kuće i obmanula svoju majku, ova nezaboravna slovenska filmska heroina je rekla:

- Svijetlili su me reflektorima. Kamere su počele da zuje. Svuda oko mene bili su kablovi. Neki potpuni stranci piljili su u mene, došaptavajući se među sobom. Govorili su mi da vrištim, da se smijem, mašem i plačem. Mislim da sam najprirodnije izgledala u scenama u kojima sam plakala. Bilo je dovoljno samo da se prisjetim koliko sam daleko od kuće i kako sam obmanula majku.

A u ovoj kući je provela najlepše dane: