Čaršijsku ili Selimija džamiju u Doboju, sagrađenu davne 1520. godine, jedni su gradili, drugi palili pa opet rušili, ali se ona uvijek dizala iz pepela radi svojih džematlija, grada i tvrđave uz koju prkosi vremenu.  

Prema navodima historičara Adema Handžića, Selimija se ubraja među osam najstarijih džamija u Bosni i Hercegovini. Srušena tenkovskim granatama i minirana dinamitom velike razorne moći tokom agresije na BiH pa ponovo sagrađena s autentičnim izgledom, predstavlja srce dobojske čaršije. Za samo tri godine obilježit će pet stoljeća postojanja.

Dugogodišnji imam ove džamije Ibrahim ef. Halilović istražio je burnu historiju Selimije džamije i u knjizi “Naslijeđe Doboja i okoline” objavio vrijedan rad koji ostavlja pokoljenjima.

- Osmanska imperija je u novoosvojena područja, pa tako i u BiH, donosila kulturu življenja, kao i arhitektonska rješenja u gradnji. Tako je 1520. godine sjeverozapadno od utvrđenog grada, dobojske Gradine, podignuta prva dobojska džamija, carska džamija, oko koje se razvila stara čaršija. Sagrađena je za vrijeme vladavine sultana Selima, po kojem je dobila ime Selimija – navodi Halilović.

Ova džamija je tokom stoljeća više puta spaljivana i rušena. Prvi put su je 16. oktobra 1697. spalili austrijski vojnici pod komandom Eugena Savojskog, u pohodu od Broda do Sarajeva. Posada Doboja predala mu se bez borbe. Drugi put, u avgustu 1718., tokom ramazana, austrijske trupe zauzele su Doboj pa ga spalile, a u njemu i Selimiju.

Ubrzo nakon toga na istom mjestu je ponovo, po treći put, sagrađena džamija. Ona je izgorjela u velikom požaru 11. avgusta 1907., u kome je izgorjelo pedesetak kuća, dućana i drugih zgrada. Spasa nije bilo, iako su u gašenju učestvovali i vatrogasci i brojni mještani. Sve tri džamije bile su građene od šepera.

Dobojska ljepotica, koja je uvijek iznova nicala nakon uništenja, tenkovskim granatama sravnjena je sa zemljom 5. maja 1992. godine, na početku agresije na BiH. Tih su dana njene džematlije protjerane iz svog grada.

I opet, kao toliko puta ranije, Selimija se digla iz pepela. Povratkom u svoj grad, vrijedne džematlije su 2000. započele gradnju džamije, a svečano je otvorena 9. oktobra 2004., kada je zasjala punim sjajem.