Pojašnjavajući u emisiji “60 minuta” urednika i voditelja Bakira Hadžiomerovića 20. aprila 2008. godine kako je pred kraj 1995. godine, u vrijeme kada je kamp na Pogorelici uveliko funkcionirao, “omiljeni predmet polaznika bila izrada eksplozivnih naprava i njihovo postavljanje u dječije igračke”, potcrtano je da su u to vrijeme evidentirani kontakti Nedžada Ugljena, bivšeg zamjenika direktora AID-a, s predstavnicima američke CIA-e.

Naveo niz imena

- Prema pouzdanim informacijama, ti Ugljenovi kontakti su unutar radikalnih bošnjačkih krugova protumačeni kao izdaja koju će Ugljen platiti glavom. 

O ovom ubistvu je, prema vlastitom svjedočenju, sve znao Ramiz Delalić Ćelo, koji je, također, ubijen u julu prošle godine. Iako je u svjedočenju naveo niz imena iz bošnjačkog policijskog i političkog aparata, Delalić nije bio od velike pomoći u rasvjetljavanju ovog ubistva – objavljeno je u emisiji „60 minuta” 20. aprila 2008. godine.

Upravo ovdje će se svaki ozbiljniji analitičar i istražitelj podsjetiti i na brojne tekstove „Slobodne Bosne” koja je 26. jula 2007. godine objavila Delalićev intervju posthumno, odnosno nakon njegovog ubistva 27. juna 2007. godine u klasičnoj sačekuši ispred stana u kojem je živio, u Odobašinoj ulici u centru Sarajeva.

Senad Avdić pod naslovima „Kako se ubijalo u ime države; Završne riječi Ramiza Delalića: Bakir je sve znao o planiranju Ugljenovog ubistva!” objavio je detalje intervjua iz kojih je potpuno jasno da je Delalić mogao biti ozbiljna smetnja i prijetnja bošnjačkoj državnoj mafiji zbog otkrivanja imena organizatora političkih ubistava.

U tom intervjuu Delalić je detaljno svjedočio o podzemnim tokovima bošnjačke državne policijske i parapolicijske scene. Na direktno novinarsko pitanje “Kakav je Vaš utisak, je li Bakir Izetbegović bio upućen u planiranje Ugljenovog ubistva”, Delalić je eksplicitno odgovorio: “Lično, mislim da je sve znao oko toga!”.

"Dub-dušmanin"

“Slobodna Bosna” je tvrdila i da je Delalić izjavio kako bi glatko likvidirao Nedžada Ugljena (“budući da sam u nekim sličnim akcijama i ranije učestvovao”) da ga nije u tome pokolebao Bakir Izetbegović, koji mu je rekao: “On (Ugljen) jeste veliko đubre i din-dušmanin, dodajući da (Ramiz Ćelo) malo sačeka oko centralne naredbe“.

Kada su počela uklanjanja neugodnih svjedoka

- Ramiz Delalić Ćelo je 2007. ubijen na isti način kao i čovjek koga je, kako sam Delalić kaže, on trebao ubiti devet godina ranije, dakle Nedžad Ugljen, zamjenik direktora AID-a. U policijskim i mafijaškim krugovima se kaže ubistvo istim rukopisom, uz samo jednu razliku. Delalić nije samo ubijen, on je izrešetan mecima od glave do pete i na taj način izmasakriran, dok je Ugljenov ubica bio “elegantniji“...

Ono što je nedvosmisleno jasno jeste: da je vrh državne bezbjednosti SDB, odnosno kasnije AID, usko sarađivao i koristio mafijaše za specijalne poslove i da je nad tom “neprincipijelnom koalicijom“ lebdio blagoslov Alije Izetbegovića, čijim je stopama nastavio da gazi njegov sin Bakir.

Kada su se interesi previše prepleli i kada je mafija počela imati državu u šahu, počela su uklanjanja neugodnih svjedoka. Svi oni: Nedžad Herenda, koji je slučajno preživio, Nedžad Ugljen i Ramiz Delalić radili su za istu službu i imali su istog šefa – tvrdio je Senad Avdić u „Slobodnoj Bosni” od 26. jula 2007.

(Nastavak feljtona donosimo u ponedjeljak)