Zbilja je tragikomična svađa trojice mudrosera iz Predsjedništva BiH zbog protokolarno beznačajnog telegrama sućuti povodom smrti bivšeg generalnog sekretara Ujedinjenih naroda Kofija Annana. Osim što su nerazumljivi i krajnje neracionalni motivi usljed kojih Bakir Izetbegović danas neutješno oplakuje preminulog birokratu iz Gane, jednako tako besmisleni su i razlozi koji rukovode Dragana Čovića i Mladena Ivanića da ne podrže teatralno cmizdrenje svog kolege. Obrni-okreni, Ananov odlazak s ovog svijeta potresao je, izgleda, jedino vrh naše nenormalne države i, eventualno, užu familiju rahmetlije. 

Namjestilo se da “annangate” na površinu ovdašnje društvene baruštine ponovo izbaci naslagane nesporazume i, rekao bih, fekalnu neodgovornost najviših zvaničnika BiH. Ništa bolje nego u državnom Predsjedništvu stvari ne stoje ni u Vijeću ministara. Nedavno otkriće da je SDA-ova ministrica za ljudska prava i izbjeglice iz budžeta namijenjenog frontalnim kokuzima, skorojevićki uhljebljivala stranačke junoše, nesumnjivo predstavlja dno dna nemorala “zelene buržoazije”, gdje decenijama parazitira uredno napirlitana, ali beznadežno nesposobna Semiha Borovac.

Haram lova iz državne hazne, prema kojoj SDA-ovci tradicionalno gaje neobične simpatije, na kraju još jednog postdejtonskog mandata svršila je u džepovima režimskih štićenika. Umjesto kreiranja ozbiljnih projekata za privredni oporavak i sistemsku borbu protiv dramatičnog siromaštva, desetine miliona proračunskih maraka požderala je ista korupcijska hobotnica. Računajući valjda da se poslije 2026. godine više neće imati šta opljačkati (a to, realno, nije nerealno), SDA-ovci u ovoj kampanji traže podršku glasača-mazohista za dodatnih osam godina vlasti?!

Ispravno, zato, rezonuje moj drug Dino Mustafić da “ovi današnji nisu u stanju ni okrečiti ono što su prethodne generacije političara stvorile”! Ali, to je već posebna tema za “Minutu”...