Revizija Dejtonskog sporazuma je opasna, ničim izazvan upozorio je prije nekoliko dana ruski šef diplomatije Sergej Lavrov.
Istom mjerom odogovorile su mu zapadne diplomate, poput Tonina Picule, člana Evropskog Parlamenta iz Hrvatske, koji je kazao da se na Dejtonu dugoročno ne može graditi održava, moderna država.
Potpuno suprotni stavovi Lavrova i Picule o istom dokumentu, imaju jednu dodirnu tačnu, i u jednom i u drugom krije se poruka o opasnosti po postojanje zemlje. Lavrov kaže da je po BiH opasno mijenjati Dejton, a Picula ne mijenjati ga.
Podijeljenost velikih gepolitičkih igrača kada je u pitanju budućnost BiH, identična je onoj na mikroplanu, unutar BiH.
Republika Srpska zaklinje se u Dejton, koji joj garantuje kontrolu 49 posto zemlje, ali i mogućnost blokade državnih institucija po potrebi, odnosno mogućnost upotrebe efikasnog mehanizma blokade državnih institucija po potrebi, odnosno mogućnost upotrebe efikasnog mehanizma ucjene.
Ali, insistiranjem na „slovu Dejtona“ i njegovoj svetosti oni, faktički, blokiraju evropski put. Jer, Evropa je za ovako nefunkcionalnu zemlju postavila rampu.
Podrška Moskve snagama koje se protive prilagođavanju ustavne strukture BiH samo jača blokadu u kojoj se BiH našla. Građani su, prema tome, uhvaćeni u svojevrsnu dejtonsku klopku. Pat pozicija u kojoj je se ovom momentu nalazi BiH ne mogu riješiti domaći politički akteri, bar ne ovi koji su sada na vlasti.
Zbog toga će odlučna uloga EU, ali i SAD biti ključna po budućnost BiH. Luđačka košulja, kako je još prije 19 godina nazvan Dejtonski ustav, ide naruku samo jednoj, retrogradnoj i separatističkoj političkoj opciji.
