Goraždanin Anes Kazagić je mladi doktor tehničkih nauka, a samo pet godina nakon što je diplomirao već je autor brojnih istraživanja, citiran u svjetskoj stručnoj literaturi, uposlen u Sektoru za strateški razvoj “Elektroprivrede BiH” (EPBiH), gdje je voditelj grupe za razvoj proizvodnje, a dopredsjednik je Jadranske sekcije Svjetskog instituta za sagorijevanje (ASCI - Adria Section Combustion Institute), koji uključuje sve zemlje Balkana. Autor je i najboljeg rada na internacionalnoj konferenciji u Ohridu 2012. godine, a posebno priznanje dobio je na konferenciji posvećenoj održivom razvoju energetike, voda i okoliša, koja je ove godine održana u Dubrovniku.

TE Kakanj i Tuzla

Na osnovu njegovog istraživanja sagorijevanja domaćeg uglja i otpadne drvne biomase, tokom 2011. godine, osavremenjena je proizvodnja u bloku 5 Termoelektrane (TE) Kakanj. 

- Započeta je proizvodnja s mješavinom uglja i otpadnom drvnom biomasom, čime je TE Kakanj postala prva termoelektrana u ovom dijelu Evrope koja je proizvela zelene megavat-sate. Čast mi je što je sve pokrenuto na osnovu mog istraživanja i da sam baš ja imao priliku da koordiniram prvim probnim pogonom s biomasom. Danas ovaj projekt proširujemo na obje termoelektrane EPBiH, osim Kaknja, i u TE Tuzla, i u tom pogledu daleko smo ispred drugih u regionu - kaže Kazagić.

Ovaj 42-godišnji ekspert, također, potpisuje i više od 70 naučnih i stručnih radova, prezentiranih na konferencijama širom svijeta, objavljenih u poznatim naučnim časopisima. Kaže da je još kao student učestvovao u brojnim naučnim projektima Energetsko-procesnog odsjeka Mašinskog fakulteta u Sarajevu. 

- Od tog vremena pa do danas moje naučne i stručne radove iz oblasti sagorijevanja, obnovljivih izvora energije i održivog razvoja u energetici prezentirao sam na prestižnim svjetskim konferencijama u SAD, Njemačkoj, Francuskoj, Austriji, Portugalu, te mnogim drugim zemljama. Mojih osam radova objavljeno je u indeksiranim naučnim časopisima iz svjetske naučne baze, a ti radovi do sada su citirani 67 puta u svjetskoj literaturi od drugih autora - ističe Kazagić.

Izdvajanje u promilima

Teško je biti naučni radnik u državi koja je prema ulaganjima u nauku na dnu liste evropskih zemalja.

- Dok napredne zemlje izdvajaju dva do tri posto dohotka za nauku, kod nas je to izdvajanje u promilima. Ali, zato smo prema rezultatima u nauci na mnogo boljoj poziciji. Slično je i u mnogim drugim granama, sportu ili umjetnosti. To je dokaz da su naši ljudi talentirani i da su oni, uz naše prirodne resurse, zapravo najveće državno bogatstvo. Nažalost, država taj ljudski potencijal ne koristi na prvi način, ali je zato taj isti resurs itekako tražen i cijenjen u zemljama EU. Jednostavno je to, izgleda, naš usud, sami kočimo vlastiti razvoj usmjeravanjem novca u krugove koji ga isključivo troše, umjesto da ga usmjerimo tamo gdje se on može oploditi i višestruko vratiti društvu. Danas jedno ozbiljno jednogodišnje naučno istraživanje košta koliko godišnji računi za mobitele u nekoj našoj instituciji, a benefiti koje društvo može imati od tog naučnog istraživanja, kada se rezultati iskoriste u privredi, progresivno se multipliciraju i vraćaju svima kroz poreze. Tako se mogu finansirati i nova istraživanja, a i pokriti ti računi za mobitele - naglašava dr. Anes Kazagić te dodaje da ulaganje u nauku mora biti u vrhu liste prioriteta.

Muzika je dio mog života

- Muzika je dio mog života, prati me još od predškolskih dana kada sam od našeg pokojnog sugrađanina, kompozitora Rade Jovanovića dobio prvu harmoniku. U srednjoj školi počeo sam svirati klavijature u rok bendu. Imao sam priliku svirati na gitarijadama i u Gradskom muzičkom centru sa svim nekadašnjim i sadašnjim muzičkim legendama ovog grada. Iz ratnog perioda, kada je nastala nova rok scena u Goraždu, posebno mi je draga nagrada za najbolju muziku na prvom festivalu “Tamo gdje ljubav počinje” s bendom “Boja zvuka”. Nagrada je bila slika našeg rahmetli akademskog slikara Čenge, koji je netom nakon toga poginuo. Ta slika, koja je i danas na zidu u mom stanu, podsjeća me na te dane koji su bili isprepleteni nekim nezamislivo teškim, ali istovremeno i neponovljivo lijepim trenucima, kada smo se i kroz muziku nekako svi držali zajedno - kaže Kazagić, koji ima suprugu i dvoje djece te je porodica njegov najveći oslonac.