Životna priča Dragutina Todorčevića, beskućnika koji je umro u stravičnim mukama kada ga je u noći između ponedeljka i utorka na ulici zapalio dvanaestogodišnji dječak sa drugarima u Novom Sadu, bila je teška i tužna. 

Međutim, ovaj čovjek, uprkos svemu, neko vrijeme je živeo u prihvatilištu za beskućnike u Futogu i vodio je aktivan život, ispunjen umjetnošću.

"Životni put me naveo kad je došlo bombardovanje ekonomski sam pukao, brak mi je pukao. Posle sam se odao alkoholu i tako sam bio po ulicama svakojakim, ostao sam na ulici. Ukrali su mi štake, zvao sam policiju. Policija je zvala crveni krst i doveli su me ovde", priča Dragutin Todorčević.

On je dodao da je u prihvatnom centru završio nakon što su mu ukrali štake na ulici.

- Jednom su mi ukrali štake, zvao sam policiju, a policija je onda zvala Crveni krst. I doveli su me ovde - ispričao je Dragutin.

On je u Prihvatnom centru učestvovao u izložbama, pjesničkim večerima, predstavama... Tako je bio učesnik izložbe „Šire od svjetlosti“, koju je otvorio recitovanjem svojih stihova.

Kao pjesnik-amater učestvovao je čak i u Evropskom Fejsbuk pjesničkom festivalu. Iako beskućnik, učestvovao je čak i u dobrotvornim akcijama, piše Kurir.

Dragutin i njegovi cimeri iz prihvatilišta pokazali su empatiju i veliko srce učestvujući u tradicionalnoj novogodišnjoj akciji kićenja jelki. Sav novac prikupljen prodajom ukrasa doniran je udruženju DEBRA, čiji su osnivači roditelji djece-leptira - djece obolele od teške i neizlečive bolesti osjetljive kože, bulozne epidermolize.

Anđelka Barać, upravnica Prihvatilišta u Futogu, kaže da su joj poznata oba beskućnika.

- Dragutin Todorčević je bio penzioner, radio je nekad kao stolar i stekao penziju od oko 30.000 dinara. Bio je dvije godine kod nas i nakon toga je smješten u Dom za beskućnike u Futogu. U domu je upoznao jednu korisnicu, koja je bila alkoholičar kao i on, i oni su otišli - kaže Baraćeva.