Apelacioni sud potvrdio je odluku Višeg suda u Beogradu od 11. jula 2018. godine, kada je odbijen zahtjev za rehabilitaciju Milana Nedića. 

Tim zahtjevom traženo je da se utvrdi da je general Milan Nedić uhapšen bez sudske ili administrativne odluke kao žrtva progona iz političkih i ideoloških razloga.

Podnosioci zahtjeva smatrali su da je ništavno rješenje Trećeg narodnog Sreskog suda za grad Beograd od 31. januara 1946. godine o konfiskaciji imovine generala Milana Nedića od dana donošenja i da su ništavne sve njegove pravne posljedice.

Nedić je na početku Drugog svjetskog rata bio postavljen za predsjednika srpske Vlade narodnog spasa, koja je, prema nekim historijskim tumačenjima, bila "marionetska vlada" njemačke okupacione vlasti čiji je zadatak bio da se lakše uguši ustanak u okupiranoj Srbiji.

Kao premijer srpske vlade u Drugom svjetskom ratu, Nedić je smatran odgovornim za aktivnosti u vezi s holokaustom i logorom na Banjici, kao i progonom komunista, odnosno antifašista.

Navodno je bio fasciniran njemačkim nacionalsocijalizmom i pokušao je da uredi Srbiju po ugledu na Treći rajh.

S oslobođenjem Srbije povukao se s Nijemcima u Austriju, pokušavajući da organizira otpor novoj komunističkoj Jugoslaviji.

Poslije njemačkog poraza predao se zapadnim saveznicima, koji su ga izručili novim jugoslavenskim vlastima.

Milan Nedić nikada nije bio osuđen niti je protiv njega podignuta optužnica. Navodno je u pritvoru izvršio samoubistvo, a nikada nije objavljeno gdje je sahranjen.