Vršnjačko nasilje u mostarskim školama uzima sve više maha. Roditelji na društvenim mrežama svakodnevno upozoravaju na ovu pojavu, ističući da zlostavljana djeca doživljavaju traume i često završavaju u Hitnoj pomoći, kod psihologa i neuropedijatra.
Podrška porodice
Istraživanje o vršnjačkom nasilju, koje su u posljednjih pet mjeseci provodili članovi mostarskog Udruženja mladih psihologa, također je pokazalo zabrinjavajući podatak da čak 70 posto učenika smatra da je uredu na nasilje odgovoriti nasiljem.
U istraživanju je učestvovalo 240 učenika petih razreda osnovnih škola te njihovi roditelji, a provedeno je u okviru projekta „Program prevencije vršnjačkog nasilja u prigradskim naseljima grada Mostara“, koji implementiraju uz podršku „IN fondacije za socijalnu inkluziju djece i mladih u BiH“.
- Njih 58 posto smatra da bi porodica podržala takav vid nasilja te većina, odnosno njih 54 posto, teško prijavljuje nasilje nastavniku ili drugoj odrasloj osobi - navodi se u istraživanju.
Bitna komunikacija
Iz Udruženja ističu da ovi podaci ukazuju na potrebu uspostavljanja učinkovitog sistema komunikacije između roditelja, nastavnog osoblja i djeteta.
Članica Udruženja, magistra psihologije Majda Šehić ističe da su tokom rada s djecom i roditeljima ustanovili da je, osim verbalnog i socijalnog nasilja koje se najčešće javlja u obliku isključivanja iz grupe, tzv. cyber nasilje sve više zastupljeno i kod nas.
Šehić: Ozbiljne posljedice
- Bitno je znati da nekada nasilje putem interneta može imati ozbiljnije posljedice od onog realnog. Naime, internet briše društvene kočnice te dopušta djeci da govore stvari koje ne bi rekli u interakciji licem u lice - kaže Šehić.
Važnost prevencije
Šehić ističe da je važno provoditi programe prevencije vršnjačkog nasilja, koji će raditi ne samo na edukaciji djece nego i roditelja.
- Pri tome, neizostavna je i škola, odnosno nastavno osoblje. Obuhvatanjem ovih ključnih aktera uspostavlja se trijada „roditelj-dijete-učitelj“ koja omogućava šire bavljenje problemom vršnjačkog nasilja i praćenje cjelokupnog djetetovog razvoja, prevenciju ispoljavanja neprihvatljivih oblika ponašanja i razvoja pozitivnih stavova prema učenju i školi - dodaje Šehić.
