Povezanost ljudi i mačaka dovela je do pojavljivanja mačijeg lika u mitologiji i legendama u više kultura. Najviše se spominje u egipatskoj, kineskoj i nordijskoj. Egipat je bio poklonik takozvane totemske religije, u kojoj je kao središte kulta bila određena životinja kao spiritualni simbol. Mačka je predstavljala svetu životinju, božanstva su nosila njen lik, a njeno povređivanje ili ubijanje kažnjavalo se smrću. Mačke su i tada bile predstavljane kao korisne životinje jer su ubijale razne štetočine.

U Egiptu, ističu se dvije božanske mačke. Jedna je Bastet s glavom lavice, koja je s vremenom promijenjena u domaću mačku, a predstavljala je majčinsku ljubav i smatrana je zaštitnicom faraona i vrhovnog božanstva. Grci su je zvali Aurilos pa se zato i strah od mačaka zove aurilofobija, a posebno je zanimljivo da su Gaj Julije Cezar i Napoleon imali strah od ovih stvorenja. Druga božica u egipatskoj mitologiji, bila je Sakhmet, također s pripadajućom glavom lavice, a predstavljala je božicu vatre, kuge i rata.

Drevna kineska legenda tvrdi da je mačka nastala iz ljubavi lavice i majmuna. Lavice je svom potomstvu podarila dostojanstvo, a majmun razigranost i radoznalost. S druge strane, mačka se spominje i u negativnom kontekstu. Smatrana je jin životinjom jer se kreće noću, samozatajna je te predstavlja sile zla.

Nordijska mitologija govori o boginji Freyi, čije su kočije vukle crne mačke koje su se često transformirale u crne konje, što se po nekim vjerovanjima prenosi kao demonski dar. Nakon sedmogodišnje službe Freyi, mačke su bile nagrađene tako što bi bile pretvorene u ljudski lik. Često su prikazivane oko Freyinih nogu kao simbol domaćinstva, jer je Freya bila božica ljubavi i plodnosti.