Žilijet Greko (Juliette Gréco, 94), ikona francuske šansone i muza egzistencijalista, preminula je jučer u 94. godini na jugoistoku Francuske, saopštila je njena porodica.
Sredinom 1940-ih godina, romanopisac Remon Keno i filozof Žan-Pol Sartr napisali su pjesme “Si tu t’imagines…” i “La Rue des Blancs-Manteaux”, koje su Žilijet Greko donijele prvi uspjeh u blistavoj karijeri.
Pjevala je pjesme Žaka Prevera, Bertolda Brehta, Borisa Vijana, Fransoaz Sagan i Serža Genzbura.
Poslije pjevanja u legendarnim pariskim kabareima, otišla je u Njujork i postala svjetski poznata. Po povratku u Pariz 1968. godine, snimila je čuvenu šansonu “Deshabillez-moi”.
U autobiografiji “Žižib” – što joj je bio nadimak u djetinjstvu, Žilijet Greko, rođena 1927. godine, pisala je i o hapšenju svoje majke i sestre u Drugom svjetskom ratu, zbog čega se politički angažovala.
Ona se usudila da na koncertu u Čileu 1981. godine, u doba vojnog režima Augusta Pinočea, pjeva samo zabranjene pjesme. Čileanski vojnici su je poslije koncerta otpratili do aerodroma i poslali je prvim avionom natrag u Francusku.
Poslije duge veze sa džez-trubačem Majlsom Dejvisom, Žilijet Greko je imala nekoliko brakova. Udala se za glumca Filipa Lemera, potom za Mišela Pikolija i na kraju za Žerara Žuanea, bivšeg pijanistu Žaka Brela.
Među njenim najpoznatijim šansonama su i “Parlez-moi d’amour”, “Paris Canaille”, “Accordeon” i “Je suis comme je suis”.
Pjevačica je 2015. održala oproštajnu turneju koju je nazvala “Merci” (Hvala) i koja je trajala godinu dana. Glumila je u filmovima “Orfej” (1950) Žana Koktoa i “Dobar dan, tugo” (1958) Ota Premingera.
