Nazad par godina, istinita je priča, moj drug Nerko i ja izlazimo raspoloženi iz sarajevske kafane. Nerko upravo priča vic o policajcima. Policajac koji je stajao tu, na trotoaru, čuje taj vic, pritrči, zaustavlja nas.

Šta je problem? Kaže, Nerko je počinio uvredu službenog lica. Da pojasnim, jer pretpostavljam da mnogi od vas to neće vjerovati, Nerko je pričao vic o policajcima, a pozornik koji je slučajno to čuo, procjenjuje kako je tu riječ o prekršaju, o uvredi službenog lica.

U RS je represija sistemska konstanta

Dakle, možeš po ulici pričati viceve o Romima, o doktorima, o svakom faktički, ali ne, nipošto, o policajcima. Na ovaj vid represije Nerko odgovara verbalnim otporom, drsko i samouvjereno. Policajac uzima toki-voki, poziva specijalce koji se tu stvore u par minuta, grubo vežu mog prijatelja i utrpavaju ga u kombi. Ja ostajem tu, na trotoaru, kao popišan, potpuno nemoćan i u nevjerici da takvo nešto može da se desi.

Nekoliko sedmica kasnije, Nerko dobija poziv za Sud, gdje ga ekspresno proglašavaju krivim i određuju mu kaznu od 500 maraka. Ja nisam imao pravo da svjedočim zato što Sud vjeruje policajcima koji, kao najgori banditi i kriminalci, bestidno lažu da uopšte nisam bio na mjestu događaja, mada su tu veče uredno uzeli moje podatke, legitimisali me i zapisali u svoj notes.

U Republici Srpskoj, svima je to valjda jasno, situacija je još i gora, katastrofalna, i vjerovatno je riječ o najrepresivnijoj policijskoj organizaciji u Evropi. U RS represija policije ne zavisi od jednog frustriranog policajca, kao što je riječ u gornjem slučaju, nego je ona sistemska konstanta.

Bruno Batinić, penzioner iz Švedske, hoda trgom u Banjoj Luci. Policija mu prilazi i traži ličnu kartu. Ništa tu nema sporno, jer policija zaista ima ovlasti da legitimiše ljude, ali ovdje je riječ o represiji koja se provodi nad građanima i koja je doživjela otpor u Batinićevom odbijanju da ga se legitimiše.

Policajci su sve uradili po zakonu, ali zašto su uopšte legitimisali penzionera, konzervativno obučenog, očigledno dobro situiranog? Zato što u ovom slučaju policajci ne koriste zakon u svrhu zaštite građana nego u svrhu zaštite političkih elita.

Od ministra do zadnjeg pozornika

Tužno je, pretužno, saopštenje iz policije u kome se kaže da je prilikom privođenja Batinića jedan policajac lakše ozlijeđen. Moraš biti neviđeno bezočan, pomalo i priglup, pa da priznaš da tvoji policajci nisu u stanju privesti penzionera, a da pri tome ne budu povrijeđeni. Slijedom toga, vjerovati je da, kada hapse prosječnog kriminalca, najmanje četvorica poginu.

Zbog svega raduje, za svaku je pohvalu, odluka ljevičarske, sarajevske Kantonalne vlade po kojoj oni koji se postavljaju na visoke policijske dužnosti, ne mogu biti osobe koje su ikada, i jedan dan, bile učlanjene u neku, bilo koju, stranku.

Taj princip treba uvesti od ministra do zadnjeg pozornika. Pa onda neće Dodikov potrčko Lukač moći provoditi represiju nad Banjalučanima, odnosno nad opasnim švedskim, terorističko-penzionerskim ćelijama i pojedincima.